Op 25 september startte het museum met een héél bijzonder project. In de speciaal gecreëerde Studio Rubens restaureren we Tronende Madonna van Rubens. Dat twee jaar lang. Met zes restauratoren aan het werk op een stelling.  Je volgt het mee in de Rubenszaal.

Ingelijst is het werk meer dan 6 meter hoog, bijna 4,5 meter breed en 24 centimeter diep. Meer dan genoeg ruimte dus om een hele resem aan personages ten tonele te voeren.

Een rist aan personages

De Madonna troont op een voetstuk onder een rood wapperend doek. Aan haar voeten knielt Catharina. Ook Petrus, Paulus, Jozef en Johannes de Doper zijn van de partij. Centraal onderaan staat Augustinus, patroonheilige van de augustijnen. Hij kijkt de toeschouwer doordringend aan in een rijk ornaat met brandend hart. Rond hem prijkt een tiental heiligen die belangrijk zijn voor de orde van de augustijnen.

Compositorische puzzel

Met dit werk toont Rubens zich eens temeer een ware meester van de barokke beeldtaal. De compositie is beweeglijk en pakt uit met een warm contrastrijk coloriet en een levendige lichtinval. De schikking van zo'n groot aantal figuren was een uitdaging. Vele voorstudies getuigen van Rubens’ zoektocht naar een aanvaardbare structuur.

Tussenstop Parijs

Rubens kreeg de opdracht voor dit werk van de augustijnen. Van 1628 tot 1794 verfraait het schilderij het hoofdaltaar in de Antwerpse Augustijnerkerk. In 1794 nemen de Franse bezetters het werk in beslag en verhuist het naar Parijs. Pas in 1815 keert het terug naar zijn rechtmatige eigenaars. Sinds 1958 heeft het KMSKA het werk in bruikleen.

Schoon gezelschap

In de Antwerpse Augustijnerkerk vertoefde de getroonde Madonna in goed gezelschap. Twee andere meesterwerken flankeerden haar: De heilige Augustinus van Hippo in extase van Antoon van Dyck en De marteling van de heilige Apollonia door Jacob Jordaens. De Rubenszaal herenigt dit drietal.